9 Mart 2010 Salı

yüzüklerin efendisi'ni izledikten sonra ağlayan bi ben varsam.. vay bana vaylar bana

napıyorum ben?
ne yapıyorum yani? bi kaç gündür deli gibi uyumak dışında başka hiçbir şey istemiyorum.
artık yaş da kemale erdi, saçma sapan platonik aşklar için.
o heves de yok.
üşengeçlik hakim bünyeme
bünyeme deyince bünyamin geldi aklıma
ne alaka diyceksin şimdi, o kim
sanki baya olmadı görmeyeli
sana ne di mi?
ama sen dedim ya
senin kim olduğuna bağlı
mesela bünyamin okuyosa ona ne değil.

böyle bi insan oldum ben..
uykusuz bile okumuyorum
eskisi gibi değildir heralde
ama umut sarıkayayı severim her daim.
sen gittin gideli bebek
dye bi kısım vardı ones upon a time
onu hatrladım
güzeldi...
o zaman kendime gelsin:
kendime geldim geleli dostlar.

2 yorum:

Adsız dedi ki...

O kadar garip bir haldeyimki 'Vay bana vaylar bana' başlığını görünce 'Ruhsar gitti ruhu kaldı' çocukluğumun fantastik ve bir o kadar garip izler(!) bırakn dizisi geldi.

StummScream dedi ki...

Bilinç altı hüzünü ve karmaşası hakim bünyene sanırım, kendinle bir konferans düzenlemelisin =)