Kusura bakma, seni günlük gibi kullanıyorum. Ama okuyunca biraz hak vericeksin.

Evet, günlerdir bugünü bekliyordum.
On gün kadar önce Facebook hesabımı kapattım. Bugün ise twitter hesabımı… Nedenine gelince, dürtüklenmekten sıkıldım. Evet evet, ha bire bir arkadaşlık teklifi, yok eventler, yok profil resmi yüklemeler, eğlendiğini ispatlamalı albümler, kültürlüyüm ben’li okuduğun kitap/sevdiğin müzik tarzı bölümler ve bir curcuna… Sana zaman ayıramayan insanların kendilerini tatmin edişleri falan, hiç çekilir gibi değil. (özel gün kutlamaları falan)

Bir de özel hayat diye bir şey bırakmayan bir yer. Bir salaklık yapıp paylaşıyoruz şimdi ama bence ileride pişman olucaz yani. Tamam privacy settings diye bişey var ama ben babamdan böyle gördüm, evde bile hep dinliyolar bizi…:)

Size hesaplarınızı kapatın demiyorum. Siz takılın ama arada güzel videolar falan görürseniz linkini falan paylaşın benimle olur mu?

Twitter’a gelince. Twitter benim için Cüneyt Özdemir’le kavga etmek ve birkaç arkadaşımla muhabbet dışında pek bir şey ifade etmiyordu he tabi bir de allahcc, dbdevletbahceli falan. Facebook’u kapadıktan sonra içimdeki social network kırıntılarını da buraya döktüm. Şunu söyleyebilirim ki; twitter daha da saçma bir yer.

Tüm bunların üstüne, bugün deneysel bir çalışma yapıp tüm günümü yalnız geçirdim. Kendimi bu kadar sevdiğimi hatırlamıyorum. Çok eğleniyoruz he.

İşte böyle be blog, kaldık başbaşa. Birden bire inzivaya çekildim ya şimdi… Hep kumanda panelini açıp yorum var mı diye bakıyorum. Eskiden günde bir kere yaptığım şeyken… İşte alışçaz zamanla. Dürtükleyin ama arada siz de.

Not: Bir daha günlük kıvamında yazı girmemek için yılbaşınızı da şimdiden kutluyorum. Sayın pagandan dönme, hristiyandan görme yılbaşı kutlayıcıları. Ben de kutluycam tabi, ehehe.