Herşeyden ve blogumdan sıkıldım yine.
Haftaya annem çalışmaya başlasa, evde yalnız kalsam. Ve bana bi engeli olmadığını iddia eden bir annesiz evde neler yapabileceğimi görsem.
Ya da tatil arsızı oldum yeniden birileriyle tatile çıksam...
Bu sefer daha da uzak ve daha da uzun olsa.
Sonra hiçbirşey olmamış gibi tekrar hayatıma devam etsem.
Hayatım ne olacak. Tabiki de hiçbirşey değişmeyecek, herşey aynı kalacak ufak rötuşlarla.
İyi mi kötü mü?
Geçen gün fal bakarken dilek tut dediler hee tuttumm dedim. Sonra da aa gerçekleşcek dediler. Ama ben dilek tutmayı unutmuştum.
Tabi ne dileyebilirdim ki canım, işte hani varya şu hep düşündüğüm odur işte dedim kendime.
Herşeyle hiçbirşey arasındayım. Hava sıcaklığının da bunda etkisi büyük.
Ve seneye kullanmak zorunda kalacağım metrobüsün.
Hani hepimiz geçmişte küçük düştüğümüz anları hatırlarken hep hızla geçeriz ve onurlandırıcı bir anımızı hatırladığımızdaysa ona ses ve ışık efektleri ekleriz ya.
evet ekleriz işte buydu demek istediğim.
Alın bir de benden size cep sözü;
"Hayatımız bir filme çekilseydi izlerken uyuyakalabilirdik."
-Mesela ben ilerde yazdığım yazıları hatırlamaya çalışırken bu yazıyı özellikle sıranın en sonuna koyucam.-
6 yorum:
İnsan nasıl birşey arıyor tam olarak ben de çözemedim bu konu da ama küçük fikirlerim var.
Mesela birşeyi yaparken onu daha iyi yapmak ve ondan sıkılmamak için hedef koymak. Tabi bu daha açılacak konu. Fakat bir insanın günlük şehir hayatın da yapıcakları kısıtlıdır maalesef.
Son olarak anlaşılan iletişime geçemicez seninle =)
O zaman kaldır artık totonu, buluşma tekliflerimi değerlendir, aradığın heyecan bende :))
çok heycanlıyım şuanda. Ne yazıcağımı bile unuttum. Önemli olan yeniden yorum yapabilmem.
Çok sağol stumm=)
İşte iletişim.
yapaylık başlı başına bi dert olsa gerek
Rica ederim sadece insanlığın gereğini yaptım =)
pinkyfreud; evet evrensel bir dert. =)
Yorum Gönder