Gündemi takip edebilmek çok zor.
Bir yerlerde bir şeyler olmaya devam ediyor, biz bunların kaçta kaçına ulaşabiliyoruz.
Ulaşıyoruz da ne oluyor,
güvensizlik ve önemsizlik hissi sadece.
Çok duygusalım bakın, tehlikenin farkında mısınız? gibi cümleler kurasım bile gelmiyor.
O cümle hiç bana göre değil zaten. Sen ateşi bir tehdit olarak görmeyen birine, bak dumanlar yükseliyor, alevler burayı da saracak dersen.. Sadece demiş olursun.
dünya aslında sirke benziyor. Böyle bir şiir yazmak isterdim ama söyleyecek pek bir şeyim yok.
Hakikaten, şu aralar söyleyecek pek bir şeyim yok.
Önceden söylediklerimi tekrar etmek de çok sıkıcı
içimdeki boşlukla bir yerlerde açık kalmış camın arasında acayip bir rüzgar var.
Ve bu rüzgar hepinizde var biliyorum. Sadece bazılarınız kalın hırkalarınızın altından hissedemiyorsunuz.
O kalın hırkalara da kısaca postmodernizm diyorum ben.
O hırkalar sizi böyle aptal etti işte.
yüreklerin kulakları sağır
hava kurşun gibi ağır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder