Evet, bu gece Bronx Pi'de Redd vardı.
Konserin özellikle duvara yaslanarak dinlediğim 2.kısmı hakkında söyleyeceğim çok hoş sözler var.
Bu adamlar gerçekten samimi. Veyahut ben neysem, yani ben bi insanda konuşulcak ne arıyorsam bunlarda var. Bi de ek olarak güzel şarkılar yapıyorlar, çalıyorlar...
Bu akşam Redd dinliycem dediğimde, "ne yani konserine gidiceğin bi grup mu o senin?" gibi garip tepkiler aldım. La dinlemiyosunuz bari, yorum yapmayın.
Ama açın dinleyin, mümkünse konserlerine gidin.
ben gibi antiromantik bi insana prensesli duygulu muygulu şarkı söylettirebiliyorlar, helal olsun onlara.
Bi de medyayla aralarının bozukluğundan, 24 yaşında kazzık kadar insanın nasıl eğleneceğine insanların burnunu sokmasından, tabiki de dünyanın içinde bulunduğu durumdan falan bahsetti Doğan(solist). Sosyal mesajlarını kısa tutup müziğe ağırlık verdiler...
Çok da iyi ettiler. Hadi kendinize iyi davranın. Son sözlerim, Redd'den gelsin.
neye inanırsan inan hepsi bilmece
çözmeyi unuturlar sıra sana gelince
biri yapmış bir resim ona benzeyeceksin
çizgilerden taşarsan pek sevilmezsin
kahveyi bile saat yönünde karıştırırken
kravatını düzeltirsin emrini yudumlarken
ve yaşarsın, yaşadığını sanırsın
tamam böyle kalsın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder