Bir şey deniyorum.
Tamamen kendi içimde, sizin farketmeniz çok zor.
Bakalım başaracak mıyım ? ya aslında başarılacak bir şey de değil.
Bakalım sonunda neler olacak?
Başarmak falan rölatif kavramlar bunlar. Ya kendi oyunlarımın içinde mutlu olacağım, ya da başaramayıp sızlanacağım.
Mutlu olmak da olmadı burda.
Mutlu olmak da rölatif.
Zaten önemi yok mutlu olmanın, mutsuz olmanın. bunu anlatamıyorum insanlara. Sonunu bildiğim bir film var ortada, onun mutlu veya mutsuz, iyi veya kötü bir film olması hiç bir şeyi değiştirmiyor. Bu film biliyorum ki bitecek. Ve sonu hep aynı. Gözün kapanıyor bir şekilde, muhtemelen çürüyorsun, garip bir kafa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder